مردم آذربایجان ناخواسته وارد جنگ جهانی اول شدند چرا که روسها آذربایجان را از سال ۱۲۸۸ شمسی اشغال کرده بودند. ورود ارامنه و مسیحیان به جنگ جهانی اول به نفع روسها کار را بر مسلمانان آذربایجان چه در اینسوی ارس و چه در آنسوی ارس سخت ناگوار نمود. فجایع جیلولوق و نسل کشی مردم در کهنه شهر، دیلمقان، اورمیه، خوی و سولدوز و تا اقصی نقاط آذربایجان با شدت ادامه داشت. اواخر سال ۱۲۹۶ قصبه کهنه شهر زادگاه نماینده مردم سلماس که اخیرا افاضاتی بر له ارمنستان نموده اند، توسط ارامنه و جیلوها محاصره شد. آنها می خواستند شهر را به تصرف خود درآورده و آنرا به سرزمین مورد ادعای ارمنی- آشوری خود ملحق کنند. مردم بی دفاع کهنه شهر منطقه سلماس تا آخرین گلوله در برابر قوای مسلح مسیحیان دفاع نمودند.
درخواست کمکهایشان از مرکز هیچ وقت جوابی نداشت تا اینکه سلحشوران کهنه شهری راهی یافته و با شجاعت تمام زن و بچه هایشان را از اسارت دشمن نجات دادند. ذکر تمام این مصیبتها و دربدری اهالی سلماس اعم از کهنه شهر و دیلمقان در کتاب « تاریخ ده هزار ساله سلماس و غرب آذربایجان » اینجانب به تفصیل آمده است.
قتل و غارت ارامنه و جیلوها در کهنه شهر هنوز هم که هنوز است در زبان اهالی کهنه شهر می چرخد و خانواده ای نیست که از آسیب این قوم خشن در امان مانده باشد.
چند ماه بعد آندرانیک ارمنی نیز از راه جلفا به خوی حمله کرد تا شاید مسیحیان شمال و جنوب را به هم متصل کند ولی پایداری و مقاومت اهالی شجاع خوی و سپس رسیدن کمکهای امدادی نظامی از عثمانی سبب شد تا ارامنه به شمال ارس فرار کنند.
چند ده سال بعد با فروپاشی شوروی، ارامنه با نامیدن منطقه قره باغ به آرتساخ و مرکز آن خان کندی به نام استپاناکرت خواستار الحاق آنجا به ارمنستان شدند. حملات مظفرانه ارتش آذربایجان قوای ارمنی را تا دم دروازه های خان کندی عقب راند و توافقات صلح اولیه انجام شد از جمله برقراری ارتباط جاده ای مابین آذربایجان و منطقه جدامانده از وطن اصلی به نام نخجوان. این جاده و خط آهن در زمان شوروی وجود داشته و استفاده از آن تا دهها سال قبل انجام می شد ولی با حملات ارامنه تندرو به ارتباط مستقیم بین خاک اصلی آذربایجان و نخجوان پایان داده شد.
در این اوضاع نابسامان ایرانشهری ها (شما بخوانید ویرانشهری ها) با امکانات سلطنت طلبان، زرتشتی خواهان، ضد اسلام ها، کوروش چی ها و ضد ترکها و با رسانه های به اصطلاح اصلاح طلبان وطنی اعم از شرق و قانون و ابتکار و ... به جنگ رسانه ای علیه آذربایجان رفتند و سعی می کردند دولت و نیروهای مسلح را به مداخله نظامی مجبور کنند که با درایت سران کشور ختم به خیر شد و پاشینیان با آوردن قوای نظامی آمریکا به منطقه، اعتماد ایران را از خود سلب کرد.
در یک هفته اخیر با چرخش صدو هشتاد درجه ای سیاست ایران در منطقه که از سوی مقامات رده بالا اتخاذ شد وزرای خارجه، مقامات عالی نظامی چه با حضور و چه با تماسهای هر روز دیپلماتیکی سیگنالهای مثبتی به آذربایجان دادند تا آنها بتواند تروریستهایی که در قره باغ علیه حاکمیت دولت آذربایجان عمل مسلحانه انجام می دهند را سرکوب کنند ولی پست دیروز نماینده سلماس نشان داد جریان برانداز ویرانشهری دست بردار نبوده و این بار نیز بدست یک آذربایجانی سعی کردند توهمات خود را به جامعه القا نمایند.
سخنانی بسیار ابتدایی و نادرست نظیر استفاده از اصطلاحاتی چون کانال؟ زنگه زور که نه در سطح سواد یک نماینده کمیسیون امنیت ملی هست و نه در سطح یک دانش آموخته دکترا، نشان میدهد که این نوشتجات برای تخریب یک نماینده و موکلان آذربایجانی آن تنظیم شده است و مصرف دیگری ندارد. چرا که تاریخ مصرف این سخنان یک هفته قبل با درایت مسئولین ارشد کشور منقضی شده و تنظیم کنندگان ویرانشهری با این سخنان سخیف و تاریخ گذشته، رندانه نماینده سلماس را به مخمصه انداخته اند. هزاران کامنت و تلفن و نامه در اعتراض به سخنان این نماینده درجه هوشیاری آذربایجانیان را نسبت به اقدامات خبیثانه جریان ویرانشهری علیه آذربایجان و ترکها را نشان می دهد.
توحید ملک زاده
