۱۳۹۹/۰۷/۱۷

برگی از تاریخ هزار ساله قره باغ

 در اینجا برآنم به درخواست دوستان، تاریخ قره باغ را به صورتی فشرده بنویسم البته در حد یک صفحه تلگرامی!


قره باغ از دو کلمه تُرکی به معنای باغِ بزرگ ترکیب یافته که به روسی به آن ناگورنو کاراباخ و به ارمنی ارتساخ گویند اما منابع بی شماری بیشتر از هزار سال پیش، نام تُرکی قره باغ را بکار برده اند. 

قره باغ پس از فتح توسط مسلمانان، بدست خزران اداره میشد. در زمان خوارزمشاهیان در دست جلال الدین بود و در حمله مغول به تصرف آنان درآمد. سپس، تیمور لنگ در حمله به گرجستان، زمستانها را در قره باغ سپری میکرد. بعد میرسیم به آق قویونلو و سپس در دوره شیروانشاه که بمدت ۳۸ سال بر آن حکم راندند.

 سرانجام بدست صفویان می افتد و این منطقه از سوی شاه صفوی به ایل قاجار داده میشود که مدت زیادی در دست خاندان زیاد اوُغلوی قاجار بود.

بعد از سقوط اصفهان به دست افغانها، نیروهاي عثمانی و روسی قسمتهایی از خاک ایران از جمله قره باغ را تصرف کرده و شهرهاي ایران را بین خود تقسیم می‌کنند و ۱۳ سال قره باغ را در تصرف خود نگه میدارند. تا اینکه در ۱۷۳۶میلادی نادرشاه قدرت را به دست گرفته و بر طبق قرارداد ۱۷۳۶میلادی با باب عالی عثمانی، این مناطق را دوباره به ایران برمی گرداند...

تمام تاریخ ایران عبارت است از بریدن و پیوستنِ دوباره این مناطق به ایران...!

اما در تمام دوران، مسلمان‌نشین و تُرک‌ نشین بوده و اکثریت مردم آن و تمام حکمرانانش مسلمانان بوده. 

وقتی سرداری بزرگ در ایران ظهور می کند قره باغ و بقیه خان نشین‌ها به ایران وصل میگردد اما با مرگش، از ایران جدا می‌گردد به عنوان مثال:

در اوج قدرت صفویه، جزو ایران است اما با زوال صفویه و حمله محمودافغان، روسیه و عثمانی هر کدام بر بخشهایی از ایران چنگ انداخته و عثمانی قسمتهایی از ایران از جمله کرمانشاه، همدان، اردبیل، تبریز، ایروان، نخجوان، گنجه و قراباغ را تصرف می‌کند و اشرف افغان بر طبق قرارداد در ۱۷۲۷ میلادی این نواحی را به عثمانی واگذار می‌کند، اما با ظهور سرداری نابغه چون نادر، دوباره جزو ایران میگردد و با کشته شدن نادرشاه در ۱۷۴۷ میلادی دوباره جدا می‌گردد و پناه خان به مدت ۱۲ سال بر قره باغِ مستقل حکومت می‌کند و قلعه تسخیرناپذیر شوشی را بر فراز صخره های آن می سازد.

در دوره کریم خان زند، پناه خان به همکاری نزدیک با کریم خان پرداخته و ابراهیم خلیل خان پسر پناه خان بجای پدر قدرت را در قره باغ بدست می گیرد.

با مرگ کریم خان، قره باغ بار دیگر مستقل می‌گردد اما وقتی آقامحمدخان ظهور کرده دوباره ایران را یکپارچه می‌کند، آقامحمدخان در ۱۷۹۷ میلادی به آنسوی ارس حرکت کرده تا قره باغ و خان نشینهای جدا شده را به ایران وصل کند اما در همین قلعه شوشا کشته می‌شود، وقتی در نیمه های شب، دو نوکر خائن برای کشتن اش وارد اتاق خوابش شدند و عباس بيگ اولين ضربه خنجر را بر قلب آقامحمدخان زد قبل از اينكه آخرين نفس را بركشد خطاب به قاتلش گفته بود:

«خدا خانه‌‏ات را ويران كند تو با كشتن من ايران را ويران كردى!»

چنین نیز شد، روسها یک دختر زیبای ارمنی(به زبان امروزی پرستویی)را به سراغ حاکمِ قره‌باغِ متمایل به فتحعلی شاه فرستادند و او را با تمام خانوده اش قتل و عام کردند و بدنبال آن، ایران با شکستهای سهمگینش از روسها، با قرارداد گلستان و سپس ترکمنچای برای همیشه چشمش را بر قره‌باغ و تمامی خانشین های آنسوی ارس بست!

یکصدسال در دست تزاری بود که با انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ میلادی و استقرار بولشویکها در مسکو، تلاشهای شخصیت پرقدرت آذربایجانی یعنی نریمان نریمانف موجب شد قره باغ جزو پیکره آذربایجان باشد اما از زمان تسلط خرس بزرگ، چه در دوران تزاری و چه در دوران بلشویکها تلاش کردند ارامنه را از نقاط مختلف کوچانده و در منطقه قره باغ اسکان دهند. آنان به مدت دویست سال تلاش کردند تا یک منطقه مسلمانِ تُرک نشین را مبدل به ارمنی نشین کنند آمارهای زیر به اندازه کافی گویاست:

بر اساس اولین سرشماری در ۱۸۰۵ جمعیت قره باغ ۱۰ هزار خانوار بود این تعداد در ۱۸۲۳ از ۲۰۰۹۵ گذشت. از سال ۱۸۹۶ تا سال۱۹۰۸ میلادی طی ۱۳ سال حدود۴۰۰ هزار ارمنی را به مناطق قفقاز کوچاندند که بخش اعظم آنها در قره باغ متوطن شدند.

هنگام فروپاشی خرس بزرگ، توازن جمعیتی که با دستهای مغرضانه روسی به نفع ارامنه تغییر یافته بود ثمر داد و در نتیجه، در ۱۹۹۴ میلادی از بیرون با کمک روسیه و ارمنستان و از درون با کمک ستون پنجم ارامنه که در طول دویست سال در قره باغ انباشته شده بودند، قره باغ را از پیکره و مادر خود جدا ساختند...

(آنچه آمد برگرفته از کتاب سالهای زخمی و همچنین منابع متعددی بود که بخاطر زیادی منابع و طولانی نشدن نوشته از آوردن منابع صرف نظر کردیم..

تصویر روی جلد کتاب که  دوستان می‌پرسند مربوط است به فتح قلعه ی خان نشین مسلمان ایروان توسط قوای روسی و شکست قوای عباس میرزا...)


علی مرادی مراغه‌ای

۱۳۹۹/۰۷/۱۶

مسئله قره‌باغ و سیاست‌ خارجی دوگانه ایران

اینکه مردم معترض آذربایجانِ ایران به این سیاست و رفتار دوگانه را با اتهاماتی چون جدایی‌طلب و پان‌ترک شیعه و وابسته به آن‌سوی مرزها و... برانیم؛ صرفا یک فرافکنی و فرار از واقعیت رفتار دوگانه خودمان است. و بی‌شک اثرات مخربی در پیوندهای ملی خواهد گذاشت و به گسترش شکاف‌های قومی-ملی منجر خواهد شد.

مسئله به‌نظر می‌رسد واضح باشد. مطابق قطعنامه‌های سازمان‌ملل قریب ۳۰ سال است که کشوری ۲۰ درصد از خاک کشور دیگر را اشغال کرده است و در طی یک نسل‌کشی و کشتار وسیع حدود یک میلیون نفر را جلای وطن داده و آواره کرده است.

سال‌ها مذاکره برای پایان اشغال بی‌سرانجام مانده است و اکنون مدتی است که مجددا درگیری‌ها آغاز شده است؛ برای تداوم یا اتمام اشغال.

اما آنچه که محل تعجب است، مواضع عجیب فعالین و تحلیلگران داخل کشور است در بافتن آسمان به انواع ریسمان برای توجیه یک و بام و دو هوای مواضعشان و عدم حمایت از تلاش برای پایان یک اشغالگری آشکار.

کسانی که به محض وقوع کوچکترین افعال غیرانسانی در اقصی نقاط جهان، برای تحلیل و محکومیت آن از هم پیشی می‌گرفتند، به‌یک‌باره نسبت به وقوع یک اشغالگری ٣٠ ساله در همسایگی‌شان، سکوت اختیار کرده‌اند و در بهترین حالت آن را مربوط به مسائل داخلی کشورهای بیگانه و بی‌ارتباط با ما قلمداد می‌کنند! بگذریم از انواع تحلیل‌های عجیب و غریب در حمایت از اشغالگری آشکار ارمنستان!

حال آنکه پرسش واضح است، اگر اشغالگری و تجاوز و کشتار و نسل‌کشی محکوم است؛ چرا این محکومیت در قبال تجاوزگری آشکار ارمنستان صورت نمی‌گیرد؟

اگر سیاست خارجی کشور ما اولویت منافع ملی و تنظیم سیاست خارجی بر اساس مصالح ملی است؛ پس چرا در سوریه و لبنان و فلسطین حضور داریم و حمایت مالی و نظامی انجام می‌دهیم؟

و اگر چنین نیست و سیاست اصولی کشور ما، حمایت از مظلومین و ستمدیدگان و مخالفت با اشغالگری و تجاوز و تضییع حقوق‌بشر است؛ چرا در مساله قره‌باغ موضع بیطرفی اتخاذ شده است‌ و افزون بر این و برخلاف موضع رسمی اعلامی، به صورت ضمنی از اشغالگری ارمنستان حمایت می‌شود؟

اینکه مردم آذربایجان ایران نسبت به هم‌زبانان و هم‌کیشان خود درآن‌سوی ارس احساس تعلق خاطر دارند، امری پوشیده‌ای نیست. همچنان که اعراب یا فارس‌زبان‌ها و یا کردها نسبت به هم‌زبانان خود در دیگر کشورها تعلق خاطر دارند و احساس پیوند می‌کنند و امری مذموم نیست.

با وجود گذشت سالیان دراز از جدا شدن آن سوی ارس از ایران، پیوندهای خانوادگی و عاطفی و فرهنگی میام دو سوی ارس همچنان حفظ شده و قلب مردم آذربایجان نیز از آن نسل‌کشی و اشغال ٣٠ ساله جریحه‌دار است.

سیاست دوگانه دولت در قبال مساله اشغال قره‌باغ و ۲۰درصد از خاک آذربایجان و حمایت ضمنی از تداوم اشغالگری ارمنستان، نمک بر این زخم پاشیدن است!

حداقل انتظار این است که حتی اگر به ‌واسطه فشار روسیه امکان حمایت از طرف مظلوم مقدور نیست، حداقل بیطرفی واقعی خود را حفظ کنند و با حمایت ضمنی از ارمنستان و ایجاد زمینه برای تداوم اشغالگری، نمک بر این زخم نپاشند.

اینکه مردم معترض آذربایجان ایران به این سیاست و رفتار دوگانه را با اتهاماتی چون جدایی‌طلب و پان‌ترک شیعه و وابسته به آن‌سوی مرزها و… برانیم؛ صرفا یک فرافکنی و فرار از واقعیت رفتار دوگانه خودمان است. و بی‌شک اثرات مخربی در پیوندهای ملی خواهد گذاشت و به گسترش شکاف‌های قومی-ملی منجر خواهد شد.

تحلیل‌هایی نظیر دست‌های پشت‌پرده ترکیه و اردوغان برای مستدل کردن این اتهامات نیز توجیهاتی بیش نیست.

سالیانی دراز است که ارمنستان مستظهر به حمایت روسیه، قره‌باغ و ۲۰ درصد از خاک جمهوری آذربایجان را تحت اشغال خود دارد و ایران نیز هم‌داستان با روسیه به‌صورت ضمنی از اشغالگری ارمنستان حمایت می‌کند. پس قاعدتا هم‌اکنون نیز حمایت ترکیه از جمهوری آذربایجان برای پایان اشغالگری هم نباید اشکالی داشته باشد…


مرتضی اکبری

۱۳۹۹/۰۷/۱۴

سیاست یک بام و دو هوای برخی کشورها درباره قره‌باغ اشغالی

 مردم جمهوری آذربایجان ضمن اعتراض به سیاست سی ساله برخی کشورها در قبال قره‌باغ اشغالی و عدم تعهد آنها به چهار قطعنامه شورای امنیت در این زمینه، عزم خود را برای آزادسازی خاک وطن شان جزم کرده‌اند.

علی آردی، کارشناس مسائل فرهنگی و حوزه قفقاز، طی یک مقاله اختصاصی برای خبرگزاری آناتولی به بررسی سیاست‌های روسیه، آمریکا، فرانسه و ایران در قبال بحران قره‌باغ و عزم دولت و ملت جمهوری آذربایجان برای آزادسازی این قطعه از وطن خود پرداخته که مشروح آن در ادامه می‌آید.

- سیاست مشروع و منطبق با حقوق بین الملل آنکارا در لیبی، اهداف مسکو در این کشور را عقیم گذاشت و نیز حضور ترکیه در سوریه و عراق برای مقابله به گروه‌های تروریستی، همچون سدی در برابر جاه‌طلبی‌های روسیه در این مناطق بود. روسیه طی سال‌های اخیر حمایت‌های آشکار و پنهان زیادی از گروه تروریستی پ.‌ک‌.ک و ایجاد و سازماندهی شاخه سوری آن یعنی ی‌.پ.‌گ و غیره داشته است .لذا به قول مقامات روسی باید به نحوی، ترمز ترکیه را می‌کشیدند و چه بهانه‌ای بهتر از مناقشه ارمنستان و آذربایجان.

کشاندن درگیری به منطقه‌ بسیار حساس «تووز»؛ یعنی ۳۰۰ کیلومتر دورتر از محل اصلی مناقشه و به‌عبارتی شاهرگ انتقال اصلی انرژی به بازارهای اروپایی از طریق ترکیه در دو ماه پیش، نتوانست موفقیتی برای روس‌ها در پی داشته باشد. نیکول پاشینیان نخست‌وزیر ارمنستان نتوانسته به وعده‌های اقتصادی خود عمل کند و فشارهای داخلی بر وی رو به افزایش است. حمایت عمومی از پاشینیان رو به کاهش بوده و او برای ایجاد جو جدید در داخل و نوشتن یک داستان قهرمانانه در دام افتاد و با چراغ سبز مسکو حمله دیگری از سمت قره‌باغ اشغالی آغاز کرد. روسیه قصد داشت با اینکار خود، ترکیه را در جبهه دیگری مشغول کند.

بدین‌ترتیب، قره‌باغ مظلوم بار دیگر دستاویز روسیه و برخی از دولت‌ها برای پیشبرد اهداف‌شان شده است. دولت جمهوری آذربایجان بیش از 30 سال برای آزادسازی قره‌باغ از اشغال ارمنستان مذاکره کرده است. درگیری اخیر و حمایت بی‌سابقه مردم این کشور نشان داد که آنها از مذاکره خسته شده‌اند و حتی اگر دولت هم ناچار به این امر شود، خود مردم برای آزادسازی خاک آبا و اجدادی‌شان اقدام خواهند کرد.

تمام مجامع بین‌المللی، از جمله شورای امنیت، سازمان ملل، اتحادیه اروپا، سازمان کنفرانس اسلامی و غیره، قره‌باغ را متعلق به جمهوری آذربایجان دانسته‌اند. علی‌رغم اینکه سازمان ملل با صدور چهار قطعنامه شفاف بر لزوم خروج بدون قید و شرط نیروهای ارمنستان از اراضی اشغالی آذربایجان تاکید کرده است، فرانسه، آمریکا، آلمان و روسیه وضعیت را خلاف میل و انتظار خود دیده و خواهان آتش‌بس و مذاکره شده‌اند.

این کشورها سی سال برای اجرای آنچه که زیر آن امضا کرده‌اند، فرصت داشته‌اند. بنابراین می‌دانند که دیگر درخواست مذاکره معنی ندارد و تنها با خروج ارمنستان از قره‌باغ اشغالی، امکان حل مشکل وجود دارد. قطعا قدرت نظامی و اقتصادی جمهوری آذربایجان به مراتب بیشتر از ارمنستان است و از طرفی مردم به هر طریقی حمایت خویش را از حاکمیت جهت باز پس‌گیری خاک کشورشان اعلام کرده‌اند.

چرا باید بعد از سی سال بدون مشاهده هیچ اقدام مثبتی از طرف سران گروه مینسک؛ یعنی روسیه، فرانسه و آمریکا، باز به دام دور باطل مذاکره مورد خواست این کشورها افتاد؟ چه تضمینی وجود دارد که مذاکرات بار دیگر به خاطر منافع این سه کشور سی سال دیگر بی نتیجه نماند؟ سازمان ملل خواهان اجبار ارمنستان به خروج از سرزمین‌های اشغالی قره‌باغ است، اما کشورهای مذکور با انواع حیله در مقابل این خواسته مانع‌تراشی می‌کنند. هنوز که هنوز است، آنها در برابر نسل‌کشی ارامنه در خوجالی سکوت اختیار کرده‌اند. جنایتی که در طول تاریخ بسیار کم شاهد چنین توحشی بوده ایم.

Add caption

کسانی که در قلب جهان اسلام کشوری به‌نام اسرائیل را به وجود آوردند، در قلب منطقه‌ای مسلمان و شیعه‌نشین نیز ارمنستان را ساختند تا یهودیان را صاحبان اصلی آن منطقه و ارامنه را صاحبان اصلی این منطقه معرفی کنند. شاهد این مدعا اینکه؛ در همه ارمنستان و قره‌باغ حتی یک اثر تاریخی قدیمی‌تر از 70 سال متعلق به ارمنی‌ها، یافت نمی‌شود، ولی درمقابل آثار بیش از هزار سال متعلق به ترکان آذربایجانی به وفور موجود است.


به این حد هم کفایت نکردند و قصد دارند در راستای سیاست‌های استعماری خود در آینده، دولت نفاق دیگری هم در منطقه‌ بسیار استراتژیک قره‌باغ در قلب جمهوری آذربایجان تاسیس کنند. روسیه و حتی فرانسه طی سه دهه گذشته هر بار در برابر سیاست‌ها و نفوذ ترکیه کم ‌آورده‌اند، به ارمنستان دستور داده‌اند درگیری جدیدی را در منطقه علیه آذربایجان به راه اندازد.

آنچه که در این میان قابل درک نیست، بی‌تفاوتی و سکوت سنگین و عجیب برخی مسلمانان، از جمله جمهوری اسلامی ایران در قبال اشغال قره‌باغ است. آیا شنیده نشدن صدای اذان از مناره‌های مساجد منطقه قره‌باغ برای مقامات جمهوری اسلامی اهمیتی ندارد؟ مگر ارامنه در کمال وقاحت، برخی مساجد این منطقه از جمله مسجدی در آغدام را به طویله‌ خوک تبدیل نکرده‌اند؟! دریغ از یک اعتراض، از طرف مدعیان اسلام!

آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران می‌گوید "قره‌باغ خاک اسلام است"، اما زمانی که جوانان آذربایجانی در تهران و دیگر شهرهای ترک‌نشین ایران علیه ارمنستان اشغالگر به پا می‌خیزند، با دستگیری و ضرب‌وشتم و زندان توسط ماموران جمهوری اسلامی مواجه می‌شوند. ادعای حاکمان ایران مبنی بر مخالفت اسلام با هرگونه تبعیض، گوش‌ها را کر کرده، اما گویی در مناطق مسلمان‌نشین چنین سیاستی رواست. از نظر برخی، فلسطین پاره تن اسلام و قره‌باغ فرزند ناتنی محسوب می‌شود! بنابراین همانطور که سیاست‌بازی را نوعی حقه و کلک می‌نامند، به این نوع دیپلماسی نیز نامی دیگر نمی‌توان داد.

۱۳۹۹/۰۷/۰۹

سفیر جمهوری آذربایجان در ایران: برای هر دو راه‌حل سیاسی و نظامی آماده‌ایم

 سفیر جمهوری آذربایجان در تهران می‌گوید که کشورش برای هر دو راه‌حل سیاسی و نظامی در خصوص مناقشه قره‌باغ آماده است؛ او می‌گوید که ارمنستان باید «خاک اشغالی آذربایجان» را ترک کند.

به گزارش قره باغ سسی به نقل از خبرگزاری تسنیم، تنش بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان بر سر قره‌باغ کوهستانی، از اوایل هفته جاری دوباره بالا گرفته و به درگیری نظامی کشیده است؛ تا جایی که از تسلیحات سنگین استفاده شده و تلفاتی جانی نیز گزارش شده است.

مناقشه دو کشور بر سر قره‌باغ، زخمی کهنه است که چندین دهه قدمت دارد و هر از چند گاهی سر باز می‌کند، اما با گذشت سال‌ها همچنان این پرونده باز است و به سرانجام نرسیده است. ایران سعی کرده است در قبال این موضوع سیاست عدم جانبداری را در پیش بگیرد، اما برای کمک به طرفین برای توقف درگیری و برقراری صلح و آرامش اعلام آمادگی کرده است.

هرچند ماجرای این روزها مسئله جدیدی نیست، و به‌یک‌باره حادث نشده است، اما همچنان افکار عمومی پیگیر این مسئله هستند. خبرگزاری تسنیم برای روشنگری در این خصوص سعی کرده است مستقیماً به‌ سراغ سفیر جمهوری آذربایجان در ایران برود و در خصوص آنچه این روزها می‌گذرد کسب اطلاع کند. 

در ادامه، متن مصاحبه تفصیلی تسنیم با آقای «بنیاد حسین‌اف»، سفیر جمهوری آذربایجان در تهران و دیدگاه‌های وی درباره تحولات اخیر از نظر مخاطبان محترم می‌گذرد.

تسنیم: دلیل درگیری نظامی اخیر بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان چیست؟ چرا این درگیری‌ها اتفاق می‌افتد؟ آیا موضوعات و تحولات داخلی در هر کدام از این دو کشور در این درگیری‌ها و وقوع آنها تأثیر دارد یا نه؟

سفیر جمهوری آذربایجان: اگر به تاریخ این مناقشه نگاه کنیم، می‌بینیم که شروع آن با تجزیه‌طلبی بوده است و به این خاطر جمهوری آذربایجان، تجزیه‌طلبی در هر جای دنیا را محکوم می‌کند. این تجزیه‌طلبی بعداً به جنگ تمام‌عیار تبدیل شد و ما نزدیک به ۳۰ هزار شهید دادیم. در سال ۱۹۹۴ آتش‌بس اعلام شد و از آن موقع به بعد این آتش‌بس گاه‌گدار نقض می‌شد ولی زود تمام می‌شد. ما همیشه به جمهوری ارمنستان گفتیم که حل‌وفصل این مناقشه راه‌حلی دارد و آن این است که نیروهای مسلح ارمنستان از خاک آذربایجان بیرون بروند. در زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، جمعیت جمهوری آذربایجان ۷ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر بود و الآن این جمعیت به ۱۰ میلیون نفر رسیده است. زمان فروپاشی، جمعیت ارمنستان سه میلیون و ۵۹۹ هزار نفر بود و الآن زیر دو میلیون نفر هستند.

تمام پروژه‌های منطقه‌ای در آذربایجان شروع شده یا با آذربایجان به اشتراک گذاشته شده است. همیشه به ارمنستان گفتیم که راه‌حل مناقشه، صلح‌آمیز و از طریق گفت‌وگو با این شرط است که نیروهای مسلح، خاک آذربایجان و سرزمین‌های اشغالی را ترک کنند اما ارمنستان همیشه از فرصت‌ها استفاده و آتش‌بس را نقض کرده است. مشکلات داخلی در ارمنستان در چهار ماه اخیر به‌خاطر پاندمی شدت گرفته و این کشور آتش‌بس را نقض کرده است و موقعی که آتش‌بس را نقض می‌کرده مردم عادی آذربایجان را هدف قرار داده است؛ نه‌تنها در اطراف قره‌باغ اشغالی بلکه در مرز ارمنستان و جمهوری آذربایجان این اتفاق افتاده است.

ما در منطقه مرزی ارمنستان و جمهوری آذربایجان حفظ مرزها را به‌عهده نیروهای مرزبانی آذربایجان گذاشته بودیم. شما می‌دانید که مرزبانی توپ، تانک و اسلحه سنگین ندارد. اواسط ماه آگوست در شهر تووز آنها آتش‌بس را نقض کردند و هدفشان این بود که کریدور شرق به غرب یا جنوب به غرب را که خلیج فارس را به دریای سیاه متصل می‌کرد و راه‌آهن یا خط لوله نفت و گاز از آن عبور می‌کرد هدف قرار دهند، ولی به هدفشان نرسیدند و ارتش آذربایجان با قاطعیت تمام جواب آنها را داد. از روز پنجشنبه در قره‌باغ اشغالی و اطراف آن آتش‌بس را نقض می‌کردند و خانه‌های مسکونی را هدف قرار می‌دادند تا اینکه روز یکشنبه ۶ مهر ماه صبح ساعت ۶ طرف آذربایجان اعلام کرد که جلوی نقض این آتش‌بس ایستاده است و نقاطی که از آنجا مناطق مسکونی هدف قرار گرفته می‌شدند، باید نابود شوند و به این خاطر این درگیری شروع شد.

تسنیم: تنش‌ها بین دو کشور معمولاً وجود داشته است و در دفعات قبل، درگیری‌ها زودتر جمع می‌شد، اما چه شد که این بار سطح درگیری‌ها بیشتر شد و به این سطح رسید؟

سفیر جمهوری آذربایجان: سطح درگیری‌ها همیشه همین‌طور بوده و فرقی نکرده است و فقط این دفعه ارمنستان به این دلیل که نخست وزیرش قبلاً خبرنگار بوده است، می‌خواهد از این استفاده و شو (نمایش) درست کند وگرنه هیچ تغییری در کار نیست. این که این جنگ شروع شده است و قبلاً تبلیغاتی درباره آذربایجان انجام دادند هیچ اساسی ندارد. در داخل ارمنستان نخست وزیر این کشور مشکلاتی را به‌جهت کووید۱۹ و متحدین قبلی خود دارد و فکر می‌کند با این که جنگی راه بیندازد می‌تواند از این بحران عبور کند و به همین خاطر این را تبلیغاتی‌تر کرده‌اند.

تسنیم: به مشکلات داخلی ارمنستان اشاره کردید؛ آیا از سمت آذربایجان هم چنین چیزی هست، یعنی مسائل داخلی آن در این موضوع دخیل بوده‌اند؟

سفیر جمهوری آذربایجان: ما در آذربایجان دولت متحد و ارتش قوی داریم و آذربایجان با همه متحدین خارجی هم در دوران استقلال خود همکاری‌های خوبی دارد. در ۲۵ سال گذشته ــ به‌جز چهار سال دوره جنگ که آن را کم می‌کنم ــ در اقتصاد آذربایجان ۴۲۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری شده که ۲۸۰ میلیارد دلار آن سرمایه خارجی است، این نشانگر آن است که سرمایه‌گذار خارجی به آذربایجان اطمینان دارد و به همکاری با آذربایجان امیدوار است و از همکاری با آذربایجان سود می‌برد. ما هیچ مشکلات داخلی نداریم.

تسنیم: به‌نظر شما تنشی که ایجاد شده است زود تمام خواهد شد یا اینکه طرفین برای یک جنگ بلندمدت آماده می‌شوند؟

سفیر جمهوری آذربایجان: آذربایجان همیشه خواستار این است که این مناقشه از طریق گفت‌وگوی صلح‌آمیز حل‌وفصل شود. در آذربایجان از ۱۰ میلیون جمعیت یک میلیون نفر آواره و پناهنده داریم. بنده یکی از این آواره‌ها هستم. من در شهر ایروان متولد شدم. من و اجدادم از هیچ جا به شهر ایروان نیامدند. چندی پیش در یکی از مراسم‌های دیپلماتیک در تهران، از چند کشور ارمنی‌هایی بودند و من از آنها پرسیدم "چه‌کسی ایروانی اصیل است؟"، هیچ کدام ارتباطی با ایروان نداشتند و از جاهای مختلف بودند. ۳۲ سال است که نمی‌توانم قبر مادربزرگم را که به من کلمه شهادت یا سوره فاتحه را یاد داده است، زیارت کنم.

ارمنستان هم یک راه‌حل دارد و آن اینکه نیروهای مسلح خود را از خاک آذربایجان بیرون بکشد. از دیروز چندین سرباز آذربایجان به‌خاطر دفاع از وطن و خاک خود شهید شدند. سربازان ارمنستانی که در خاک آذربایجان کشته شدند چه‌چیزی را گم کرده بودند و در خاک آذربایجان چه‌کار داشتند؟

نخست وزیر ارمنستان چه‌زمانی این درگیری‌ها را شروع کرد؟ او یک شومن است، بعد از این که پیروز شد پسر خود را به خاک آذربایجان برای سربازی فرستاد و گفت "من قهرمان هستم و پسرم با دیگران فرقی نمی‌کند و در خاک اشغالی آذربایجان و خط مقدم سربازی می‌کند". در ماه جولای که سربازی پسرش تمام شد، این درگیری‌ها شروع شد، اگر آن‌قدر به خودش اطمینان داشت و به چیزی که در زبان جاری می‌کرد، در باطن هم اعتقاد داشت چرا موقعی که پسرش در قره‌باغ بود جنگ را شروع نکرد؟

تسنیم: برای فیصله و حل‌وفصل این درگیری‌ها، میانجیگری‌هایی شده است که یکی از آنها مربوط به گروه مینسک بوده است؛ به‌نظر شما چرا میانجیگری این گروه تا کنون موفق نبوده است و آیا شما اساساً به میانجیگری این گروه خوش‌بین هستید؟

سفیر جمهوری آذربایجان: نه، من شخصاً و مردم آذربایجان هیچ‌گونه خوش‌بینی نداریم، چون در ۲۵ سال گذشته هیچ عمل واقعی از طرف گروه مینسک ندیده‌ایم. گفت‌وگو باید یک موضوع و ماهیت داشته باشد و واسطه‌گری که مینسک می‌کند هیچ ماهیتی ندارد.

تسنیم: موضوعی وجود دارد که طرف ارمنستانی گه‌گاه به آن اشاره کرده است و آن اینکه نیروهای ترکیه برای یک مانور به‌سمت نخجوان آمدند و ظاهراً حالا هم حضور دارند. گمانه‌ای توسط برخی‌ها مطرح شده است که قرار است ترکیه در آنجا پایگاه بزند؛ آیا این می‌تواند یکی از دلایلی باشد که باعث برانگیخته شدن تنش یا حساسیت شود؟

سفیر جمهوری آذربایجان: نه، این هم هیچ دلیلی ندارد. در قانون اساسی جمهوری آذربایجان، بندی هست که بر اساس آن وجود هر نوع پایگاه خارجی در خاک آذربایجان ممنوع است. در خصوص این که نیروهای مسلح جمهوری آذربایجان و ترکیه مانور مشترک داشتند، باید بگویم که ترکیه یک متحد استراتژیک جمهوری آذربایجان است و تمام پروژه‌های استراتژیک اقتصادی که از آذربایجان رد می‌شود یا از آذربایجان شروع شده، در ترکیه به نهایت می‌رسد، یعنی ما همکاری خیلی خوبی با هم داریم و ترکیه هم به‌عنوان یک متحد، و کشور دوست و برادر در این روزهای سخت کنار ماست. این مانور مشترک فقط در این حد بود که نیروهای مسلح آذربایجان امکانات و توان نظامی خود را بالا ببرند، تبلیغاتی که ارمنستان می‌کند [درست] نیست.

تسنیم: پس قرار نیست پایگاه بزند؟

سفیر جمهوری آذربایجان: قانون اساسی آذربایجان موجود است و می‌توانید آن را بخوانید، این تبلیغات دروغ ارمنستان است.

تسنیم: مدتی پیش در رسانه‌های جمهوری آذربایجان موضوعی مطرح شد مبنی بر اینکه اسرائیلی‌ها اطلاعات نظامی آذربایجان را به طرف ارمنستانی داده‌اند، یعنی کدها را به آنها داده‌اند و آنها به همین دلیل توانسته‌اند پهپادها را به آن شکل و سالم بگیرند، نظر شما در خصوص این موضوع چیست؟

سفیر جمهوری آذربایجان: اولاً ارمنستان هیچ پهپادی نگرفته است و این هم یک شو بود و چنین چیزی نبود. ما در زبان ترکی آذربایجانی یک ضرب‌المثل داریم که کسی که در آب در حال غرق شدن است به کاه به‌عنوان نجات غریق نگاه می‌کند. آذربایجان با اسرائیل روابط نظامی دارد چون ۲۰ درصد خاک آذربایجان از طرف ارمنستان اشغال شده است. ما جهت ارتقای امکانات ارتش آذربایجان با تمام کشورهای دنیا از جمله اسرائیل همکاری می‌کنیم. ارمنستان هم نتیجه همکاری نظامی آذربایجان با اسرائیل را هم در جنگ چهار روزه ۲۰۱۶ چشیده است و از دیروز هم می‌چشد که همکاری ما در چه حوزه است. ارمنستان در این حوزه رفته و در اسرائیل سفارت تأسیس کرده است. یک ضرب‌المثل در زبان تُرکی است که می‌گوید کوهی که دیده می‌شود نیاز به بَلَد (راهنما) ندارد که راه را به ما نشان دهد، چون می‌بینیم چه می‌شود.

تسنیم: در رابطه با اطلاعات نظامی که اسرائیلی‌ها به ارمنستان دادند چه می‌گویید، چون رسانه‌های جمهوری آذربایجان هم آن را اعلام کردند؟

سفیر جمهوری آذربایجان: کدام رسانه؟ الآن هر کس از فضای مجازی به‌عنوان رسانه استفاده می‌کند و خبری را نشر می‌دهد.

تسنیم: بعد از این درگیری، سخنگوی وزارت خارجه ایران موضع نشان داده و وزیر خارجه آن هم با وزیر خارجه شما و ارمنستان صحبت کرده است و اعلام آمادگی کرده‌اند که ایران نسبت به حل‌وفصل این موضوع از ظرفیت‌های خود برای کمک به طرفین استفاده کند. دیدگاه شما در خصوص میانجیگری ایران، با توجه به ارتباطات تاریخی و همجواری آن، چیست و چه نقشی می‌تواند ایفا کند؟

سفیر جمهوری آذربایجان: در خصوص این که ایران می‌گوید طرف نگیرد، ما به‌عنوان مسلمان انتظار داریم، چون شما اسم بردید کشور و دولت ترکیه و کشور پاکستان از مواضع آذربایجان صریحاً حمایت کرده‌اند. ما در سازمان‌های بین‌المللی همکاری‌های خیلی خوبی با جمهوری اسلامی ایران داریم و همیشه از مواضع جمهوری اسلامی ایران دفاع کرده‌ایم و نه‌تنها ایران، بلکه در سازمان‌های بین‌المللی اگر هر مسئله‌ای باشد اولویت برای آذربایجان کشورهای اسلامی است.

تسنیم: از آمادگی تهران برای حل‌وفصل این موضوع استقبال می‌کنید یا نه؟

سفیر جمهوری آذربایجان: جمهوری اسلامی ایران باید اول رسماً اشغالگر و اشغالگری را محکوم کند. آذربایجان از هر امکانات و پیشنهادی که برای حل‌وفصل این موضوع است هیچ وقت امتناع نکرده است.

تسنیم: یعنی مشروط می‌دانید یا هر پیشنهادی باشد استقبال می‌کنید؟ چون آنچه در مواضع مقامات ایرانی مشاهده کرده‌ایم این بوده است که صلح برگردد، آرامش برگردد تا اینکه مردم غیرنظامی و حتی مردم منطقه آسیب نبینند، چون‌که ظاهراً منطقه تحمل درگیری جدید را ندارد.

سفیر جمهوری آذربایجان: این میانجیگری در چه‌چیزی باشد؟  ۲۸ سال است...

تسنیم: حالا نگوییم میانجیگری، این‌طور بگوییم که برای برقراری صلح و آرامش کمک کند.

سفیر جمهوری آذربایجان: ۲۸ سال است که این مناقشه به‌خاطر آتش‌بس همین طور مانده است و این تا کی ادامه خواهد داشت؟ این که گفتم گفت‌وگوها با گروه مینسک ماهیت ندارد و نتیجه نمی‌بینیم و مردم و دولت آذربایجان از این میانجیگری هیچ نتیجه‌ای ندیده‌اند. این که ایران میانجیگری کند اولین شرط این است که ارمنستان اشغالگر است و سرزمین‌های آذربایجان را اشغال کرده است و باید سرزمین‌های اشغالی را ترک کند.

تسنیم: خب، شما راه‌حل واقعی و پایدار این موضوع را راه‌حل نظامی یا سیاسی می‌بینید؟

سفیر جمهوری آذربایجان: ما هیچ چشمی به سرزمین ارمنستان ندوخته‌ایم. حل‌وفصل این موضوع یک شرط دارد و آن این است که نیروهای مسلح ارمنستان از خاک اشغالی آذربایجان بیرون بروند.

تسنیم: به‌نظر شما این از راه‌حل نظامی یا سیاسی اتفاق می‌افتد؟

سفیر جمهوری آذربایجان: ما برای هر دو آماده هستیم.

تسنیم: نقش قدرت‌های بزرگ که فرامنطقه‌ای هستند، مثل آمریکا و روسیه را در خصوص این تنش چطور می‌بینید و آنها چطور رفتار کرده‌اند و چه‌نقشی داشته‌اند؟

سفیر جمهوری آذربایجان: آنها هم بیانیه صادر کردند و خیلی از کشورها تماس تلفنی با وزیر امور خارجه آذربایجان داشتند، ولی این بیانیه‌ها به حل این مسئله کمک نمی‌کند. حل مسئله این است که سرزمین‌های اشغالی آذربایجان باید آزاد شود و مردم و مسئولین ارمنستان باید تصمیم بگیرند و فکر کنند این اشغالگری تا چه‌حد امکان دارد، مثلاً حوادث اخیری که در لبنان رخ داده است، می‌خواستند اتباع لبنان را که ارمنی‌تبار هستند به سرزمین‌های اشغالی آذربایجان منتقل کنند و این یک جنایت جنگی است.

اینها مردم عادی و غیرنظامی آذربایجان را هدف قرار می‌دهند. دیروز در شهر نفتالان و در دهی به‌نام قاشالتی، خانه‌ای را هدف قرار دادند و پنج نفر در این خانه کشته شدند و دو نفر از آنها بچه بودند؛ این بچه‌ها چه گناهی داشتند که شب در خانه خود خوابیده بودند؟ حل‌وفصل یعنی چه و مذاکرات تا چه‌حد؟

تسنیم: تقریباً همه سؤالات قبلی درباره درگیری‌های اخیر بود. اما سؤال دیگری که دارم این است که در زمان حاضر روابط دو کشور ایران و جمهوری آذربایجان چگونه است؟

سفیر جمهوری آذربایجان: در هفت سال گذشته روابط ایران و آذربایجان در حال توسعه بوده و هر روز هم توسعه پیدا می‌کند. اولین دیداری که جناب آقای الهام علی‌اف با جناب آقای حسن روحانی داشتند در شهر داووس سوئیس بود. بعد از آن دیدار در هفت سال گذشته ۱۳ ملاقات داشتند که از این ۱۳ ملاقات هشت موردش در پایتخت‌های کشورها بوده و این نشانگر روابط است.

مبادله تجاری ایران و آذربایجان در حال رشد بود، به‌خاطر پاندمی امسال امکان دارد کم و کاستی داشته باشیم ولی در دوران پاندمی تمام مرزها به‌روی ایران بسته شده بود و فقط مرز ایران و آذربایجان برای ترانزیت و تجارت باز بود و ما امکاناتی درست کرده بودیم که راننده‌های ایرانی از مرز آستارا تا مرز روسیه در دو جا از طریق پلیس اسکورت می‌شدند و در دو جا ایستگاه داشتند که در یک جا آب گرم داشتند و فلاسک‌های خود را پر می‌کردند و در یک جا هم از طرف آذربایجان با غذای گرم تأمین می‌شدند. در این دوران حجم ترانزیت بین ایران و آذربایجان سه برابر افزایش یافت.

علاوه بر این، ایران با آذربایجان در تکمیل کریدور شمال ــ جنوب همکاری می‌کنند و می‌دانید که از خلیج فارس تا شهر رشت راه‌آهن موجود است و این راه‌آهن از طرف آذربایجان تا شهر آستارا رسیده و از رشت تا آستارا ۱۶۵ کیلومتر است. الآن راه‌آهن جمهوری آذربایجان در اراضی جمهوری اسلامی ایران زمین اجاره کرده و ترمینال خشک ایجاد کرده؛ یعنی هر کالایی که در آستارای ایران روی قطار گذاشته می‌شود تا خلیج فنلاند، شمالی‌ترین نقطه روسیه از طریق قطار حمل‌ونقل می‌شود. همکاری‌های مردمی بین ایران و آذربایجان در حال توسعه است و مرزهای ما ۲۴ساعته باز بود و الآن به‌خاطر پاندمی کمی مشکلات ایجاد شده است.

تسنیم: الآن وضعیت تردد در مرزها در دوران بحران کرونا چگونه است؟

سفیر جمهوری آذربایجان: یک ساعت هم برای ترانزیت و تجارت مرز بسته نشده است؛ برای اتباع کشورها بسته شده است. مسئولین و ارگان‌های ایران همکاری خیلی خوبی داشتند و اتباع آذربایجان که در ایران مانده بودند برگشتند و من از آنها تشکر می‌کنم و ایرانی‌هایی که در آذربایجان بودند با همکاری سفارت خیلی راحت به مرز برگشتند. الآن هم برای تجار امکانات در نظر گرفته شده است تا آنهایی که خرید و فروش دارند و واردکننده یا صادرکننده هستند تست می‌دهند و اگر نتایج منفی باشد، برایشان تسهیلاتی ایجاد شده است.

قدرت‌های بزرگ و منطقه‌ای نگران گسترش تنش میان آذربایجان و ارمنستان هستند| ناقوس جنگ در قفقاز

 روز یکشنبه ۶ مهرماه طی درگیری نظامی میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان ۱۶ نظامی کشته و چندین غیرنظامی هم زخمی شدند. گفته شده این سنگین‌ترین درگیری نظامی میان دو کشور از سال ۲۰۱۶ به این سو بوده است و این امر موجب نگرانی‌هایی در مورد ثبات منطقه قفقاز شمالی شده که دالانی برای خطوط لوله‌ای است که نفت و گاز را به بازارهای جهانی منتقل می‌سازد.

«نورد هوانسیان» و «نایلیا باگیروا» در گزارش ۲۷ سپتامبر برای رویترز نوشتند، درگیری‌ها میان این دو جمهوری سابق شوروی، که در دهه ۹۰ هم با یکدیگر وارد جنگ شده بودند، جدیدترین جنگ میان دو کشور بر سر مناطق مورد مناقشه ناگورنو- قره باغ است؛ منطقه‌ای منفک شده که درون خاک آذربایجان است اما به دست ارمنی‌ها اداره می‌شود. منطقه ناگورنو- قره باغ اعلام کرد پس از حملات هوایی و توپخانه‌ای اوایل روز یکشنبه، ۱۶ نفر از نیروهایش کشته و بیش از ۱۰۰ نفر دیگر زخمی شدند.

در پی از سرگرفته شدن درگیری‌های شدید در قره‌باغ، جدایی‌طلبان این منطقه از اعلام بسیج عمومی برای مقابله با آذربایجان خبر دادند. ریاست حکومت خودمختار قره‌باغ روز یکشنبه اعلام کرد در پاسخ به تهاجم گسترده نیروهای نظامی آذربایجان به این منطقه فرمان «بسیج عمومی» صادر کرده است. آرائیک هارطونیان، رهبر کنونی جمهوری قره‌باغ در جریان نشست فوق‌العاده پارلمان محلی که صبح روز یکشنبه تشکیل شد ضمن اعلام وضعیت «حکومت نظامی» در این منطقه تاکید کرد برای افراد بالای هجده سال فرمان «بسیج عمومی» صادر کرده است. از سوی دیگر نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان نیز با اعلام حکومت نظامی و بسیج عمومی از مردم کشورش خواست آماده دفاع از «میهن مقدس» باشند. نیکول پاشینیان در پیامی که در شبکه اجتماعی فیس بوک منتشر شد، خطاب به مردم کشورش تاکید کرد: «قاطعانه از کشور و ارتش خود حمایت کنیم...ما پیروز خواهیم شد. زنده باد ارتش باشکوه ارمنستان.»

این در حالی است که رئیس‌جمهوری آذربایجان با مشروع خواندن اقدام نظامیان کشورش در مناقشه قره‌باغ وعده پیروزی در میدان نبرد داد. الهام علی‌اف، رئیس‌جمهوری آذربایجان صبح روز یکشنبه پس از شروع مجدد درگیری‌ها در منطقه قره‌باغ طی یک نطق تلویزیونی وعده داد که ارتش این کشور در نبرد با نیروهای ارمنی و جدایی‌طلبان پیروز از میدان خارج خواهند شد. علی‌اف در این خصوص تصریح کرد: «ارتش آذربایجان امروز در سرزمین خود می‌جنگد و از تمامیت ارضی خود دفاع می‌کند.» رئیس‌جمهوری آذربایجان در ادامه تاکید کرد کشورش «هدفی درست» را دنبال می‌کند و با وارد کردن «ضربات ویرانگر به دشمن» در نهایت پیروز خواهد شد. «هوانسیان- باگیروا» در گزارش خود نوشتند، هر دو کشور ضمن اعلام حکومت نظامی، یکدیگر را به آغاز جنگ متهم می‌کنند. آذربایجان می‌گوید به حملات ارمنستان پاسخ داده که پنج عضو یک خانواده را کشت. آذربایجان همچنین مدعی شد بر هفت روستا که در خاک خود واقع شده و تحت کنترل ارمنستان قرار گرفته بود مسلط شده است. سخنگوی وزارت دفاع آذربایجان گفت: «ما هفت روستا را آزاد کردیم که یکی از آنها در شهرستان جبرائیل و پنج روستای دیگر در شهرستان فضولی واقع شده است.» اگرچه منطقه خودمختار ناگورنو- قره‌باغ ابتدا این خبر را رد کرد اما سپس اعلام کرد «برخی مواضع» را از دست داده و تعدادی تلفات غیرنظامی هم داشته است. با این حال، در بیانیه وزارت دفاع ارمنستان همچنین تاکید شده که ادعای فتح هفت روستا در قره‌باغ اقدامی «تحریک‌آمیز» است.

جمهوری آذربایجان اعلام کرد پس از هدف قرار گرفتن و سرنگونی دو بالگرد نظامی‌‌اش در ارتفاعات قره‌باغ این منطقه را زیر آتش سنگین توپخانه و سامانه‌های موشکی خود قرار داد. جدایی‌طلبان قره‌باغ که تحت حمایت ارمنستان هستند می‌گویند در جریان درگیری با نیروهای نظامی آذربایجان خسارات سنگینی به آنها وارد کرده‌اند سخنگوی جدایی‌طلبان منطقه قره‌باغ هم روز یکشنبه در یک پیام فیس‌بوکی اعلام کرد: «نیروهای آذربایجان صبح امروز کلیه خطوط تماس در منطقه را بمباران کردند.» وی با درخواست از ساکنان این منطقه برای رفتن به پناهگاه‌ها تصریح کرد «استپاناکرت»، مرکز و پایتخت قره‌باغ نیز بمباران شده است. در هر حال، این درگیری‌ها موجی از تلاش‌های جدید دیپلماتیک را موجب شده است چرا که بیم آن می‌رود در صورت وخامت اوضاع، یک جنگ منطقه‌ای فراگیر رخ دهد. در اولین گام، روسیه خواستار «آتش‌بس فوری» شد. به نوشته گزارشگران رویترز، روسیه حامی ارمنستان و ترکیه حامی آذربایجان است. در این جنگ، اگرچه روسیه خواستار «آتش‌بس فوری» شد اما ترکیه اعلام کرد از آذربایجان حمایت خواهد کرد. دولت ارمنستان غروب یکشنبه از حمایت و پشتیبانی ترکیه از نیروهای نظامی آذربایجان خبر داد. وزارت دفاع ارمنستان اعلام کرد نیروهای نظامی آذربایجان از جنگ‌افزارهای ساخت ترکیه در حملات خود استفاده کرده‌اند. حتی گفته می‌شود از پهپادهای نظامی ترکیه در این درگیری‌ها استفاده شده است. نیکول پاشینیان، در همین ارتباط با امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه تماس تلفنی داشته و از رئیس‌جمهوری فرانسه درخواست کرده است مانع از دخالت بیشتر ترکیه در مناقشه بین دو کشور شود. اردوغان پشتیبانی ترکیه از الهام علی‌اف را پنهان نمی‌کند. اجماع گزارش‌های بین‌المللی این است که حضور نظامی ترکیه در مناقشه بر سر منطقه کوهستانی قره‌باغ (و حضور احتمالی روسیه در حمایت از ارمنستان) می‌تواند به این رویارویی ابعاد جدیدی ببخشد و باعث شعله‌ور شدن یک جنگ تمام‌عیار شود.

روز یکشنبه رئیس‌جمهور آمریکا هم اعلام کرد در جست و جوی راهی برای پایان دادن به خشونت‌هاست. ترامپ گفت:«ما به دقت اوضاع را در نظر داریم. ما روابط خوبی در آن منطقه داریم. ببینیم آیا می‌توانیم درگیری را متوقف کنیم یا خیر.» وزارت خارجه آمریکا هم ضمن محکوم کردن خشونت‌های طرفین، خواستار توقف فوری خصومت‌ها و هرگونه لفاظی یا دیگر اقداماتی که وضعیت را بدتر کند شد. جو بایدن، نامزد رقابت‌های ریاست جمهوری آمریکا، هم در بیانیه‌ای اعلام کرد خصومت‌ها می‌تواند موجب جنگی گسترده شود. بایدن از دولت ترامپ خواست ناظران بیشتری را به «خط آتش‌بس» بفرستد و از روسیه هم خواست «ارسال سلاح به دو طرف را متوقف سازد». خطوط لوله که نفت و گاز دریای خزر را از آذربایجان به جهان خارج منتقل می‌کند از نزدیک این منطقه خودمختار می‌گذرد. ارمنستان حتی نسبت به خطرات امنیتی در قفقاز جنوبی در ماه جولای هشدار داده بود آنگاه که آذربایجان تهدید کرده بود به نیروگاه برق هسته‌ای ارمنستان به‌عنوان یک انتقام احتمالی حمله می‌کند.

قره‌باغ با مرکزیت «استپاناکرت»، به‌دنبال جنگ و درگیری‌های باکو و ایروان و در نتیجه فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱، در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ میلادی، اعلام خودمختاری کرد. اغلب ساکنان قره‌باغ را که از حمایت تمام‌عیار ارمنستان برخوردار است ارمنی‌ها تشکیل می‌دهند. قره‌باغ پیش از اعلام استقلال جزئی از خاک جمهوری آذربایجان بود. آذربایجان و ارمنستان چند دهه است که بر سر منطقه «ناگورنو قره‌باغ» با یکدیگر اختلاف دارند؛ اختلافی که اواخر دهه ۸۰ میلادی آتش یک مناقشه و جنگ ادامه‌دار میان دو کشور را شعله‌ور کرد. ارمنستان عضو یک پیمان امنیت منطقه‌ای موسوم به «سازمان پیمان امنیت جمعی» است که رهبری آن را مسکو برعهده دارد. آذربایجان اما در این مناقشه حمایت ترکیه را با خود دارد.

«اندرو ای. کرامر» هم در گزارش ۲۷ سپتامبر برای نیویورک تایمز نوشت، جنگی که میان دو کشور شروع شده به سرعت رو به وخامت رفت و هر دو طرف مبادرت به استقرار تانک، بالگرد و توپخانه در مناطق مورد مناقشه کردند. این گزارشگر می‌نویسد این منطقه ارمنی‌نشین که در دل آذربایجان قرار دارد از سوی ارمنی‌ها اداره می‌شود. جنگ روز یکشنبه چیزی بیش از تنش مرزی بود و دو طرف از ادبیات جنگی استفاده کرده و رویدادها را به مثابه «جنگ» تلقی می‌کردند. به نوشته این گزارشگر به نقل از «تحلیلگران»، میانجیگرانی مانند فرانسه، آمریکا و روسیه بر سر این منطقه با یکدیگر دچار اختلاف هستند. این نزاع تقریبا فراموش شده بود تا اینکه روز یکشنبه دوباره از سر گرفته شد.


روزنامه‌ی دنیای اقتصاد

۱۳۹۹/۰۷/۰۸

مروری بر قطعنامه‌‌های شورای امنیت سازمان ملل برای واگذاری اراضی اشغال شده به آذربایجان

 طبق چهار قطعنامه‌ شورای امنیت سازمان ملل متحد که در سال ۱۹۹۳ پس از اشغال قره‌باغ به تصویب رسید، اراضی اشغال شده توسط ارمنستان باید به جمهوری آذربایجان برگردانده شوند.

به دنبال آغاز ضدحمله ارتش جمهوری آذربایجان پس از حملات نیروهای ارمنستان به مناطق مسکونی در ۲۷ سپتامبر(۶ مهر ۱۳۹۹)، بار دیگر موضوع عدم رعایت ایروان به ۴ قطعنامه شورای سازمان ملل متحد در ارتباط با توقف فوری اشغال اراضی متعلق آذربایجان به عنوان عامل اصلی این درگیری‌ها مطرح شده است.

این چهار قطعنامه در سال ۱۹۹۳ برای پایان دادن به اشغال در قره باغ اشغالی تصویب شده اما تاکنون اجرا نشده بر خروج فوری، بدون قید و شرط و کامل ایروان از مناطق اشغالی تاکید می‌کند.

بر این اساس، بخشی از سرزمین‌های جمهوری آذربایجان به دلیل عدم فشار و تحریم شورای سازمان ملل در این زمینه حدود ۳۰ سال است که در اشغال ارمنستان قرار دارد.

قطعنامه شماره ۸۲۲ پس از اشغال منطقه «کلبجر» به تصویب رسید. به موجب آن، ثبات و امنیت منطقه تحت خطر بوده و نظامیان ارمنی باید فورا به اشغال این منطقه پایان می‌دادند.

این سازمان به دنبال اشغال آغدام نیر قطعنامه شماره ۸۵۳ را تصویب کرد. به موجب این قطعنامه ضمن آتش‌بس طرفین، نظامیان ارمنستان باید منطقه را ترک می‌کردند.

به موجب قطعنامه شماره ۸۷۴ که پس از اشغال استان‌های فضولی، جبرئیل و قوبالدی به تصویب رسید، هر دو کشور به اعلام آتش‌بس و صلح فراخوانده شده‌اند.

در این راستا بر اساس قطعنامه شماره ۸۸۴ که در پی اشغال «زنگیلان» توسط ارمنستان صادر شده است، از نیروهای این کشور خواسته شد تا بدون قید و شرط از این منطقه خارج شوند.

همچنین در قطعنامه شماره ۸۸۵ از ارمنستان خواسته شد تا قطعنامه‌های مذکور را هم اجرا کند، اما ایروان در ادامه به این اقدام تن نداد.

الهام علی‌اف، رئیس جمهور آذربایجان و تمامی مقامات این کشورها بارها به استاندارد دوگانه شورای امنیت سازمان ملل اشاره و تاکید کردند که این نهاد بالعکس تصمیم گیری‌های فوری که درباره مسائل گوناگون انجام می‌دهد، در زمینه جمهوری آذربایجان سال‌هاست که در خاموشی به سر می‌برد.

از سویی هم اراضی اشغالی جمهوری آذربایجان را نیز هیچ کشوری حتی ارمنستان به رسمیت نمی‌شناسد. همچنین منطقه قره‌باغ کوهستانی از سوی کشورهای عضو سازمان ملل متحد به عنوان خاک آذربایجان شناخته می‌شود.

گفتنی است تنش میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان بر سر منطقه قره‌باغ کوهستانی سال ۱۹۸۸ آغاز و در سال ۱۹۹۱ به درگیری نظامی تبدیل و منطقه قره‌باغ کوهستانی جمهوری آذربایجان و هفت شهرستان همجوار آن تحت اشغال نیروهای ارمنستان درآمد.

در ماه می سال ۱۹۹۴ میان طرفین مناقشه رژیم آتش‌بس برقرار شد، ولی میانجیگری بین المللی گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا به ریاست مشترک روسیه، فرانسه و آمریکا برای حل مسالمت آمیز این مناقشه تاکنون نتیجه ای نداشته است.

علی‌اف: جامعه جهانی اقدامات ارمنستان را نادیده می‌گیرد

 الهام علی‌اف، رئیس جمهور آذربایجان امروز سه‌شنبه ۸ مهرماه طی سخنانی در مراسم دریافت استوارنامه بلال حی، سفیر پاکستان در باکو اظهارداشت: جامعه جهانی و سازمان‌های بین المللی اقدامات «نیکول پاشینیان» نخست‌وزیر ارمنستان را نادیده گرفت.

وی افزود: "ارمنستان روز ۲۷ سپتامبر به آذربایجان حمله کرد. در این حملات ۱۰ غیرنظامی کشورمان کشته و بیش از ۲۰ نفر دیگر نیز زخمی شدند. ارتش آذربایجان با موفقیت به عملیات خود در قره‌باغ کوهستانی ادامه می‌دهد".

وی همچنین تاکید کرد: "ما در سرزمین خودمان می‌جنگیم. قره‌باغ کوهستانی جز لاینفک آذربایجان است. جامعه بین المللی تمامیت ارضی کشور ما را به رسمیت می‌شناسد".

علی‌اف با اشاره به اینکه دولت اسلام‌آباد، ارمنستان را به عنوان یک کشور به رسمیت نمی‌شناسد، تصریح کرد: "این حمایت متقابل نشان‌دهنده ماهیت برادرانه همکاری دو کشور است. از پاکستان بخاطر موضع‌گیری مصمم خود در قبال تمامیت ارضی کشورمان سپاسگزاریم".

رئیس‌جمهور آذربایجان تاکید کرد که باکو همواره در مسئله کشمیر از پاکستان حمایت کرده است.

۱۳۹۹/۰۷/۰۷

نقش منطقه قره باغ در تاریخ و فرهنگ آذربایجان

 قره باغ منطقه‌ای با طبیعت زیبا، آبهای خروشان، جنگلهای پربار، فرهنگ پرور و موثر در درون آذربایجان نه تنها با موسیقی‌اش بلکه با شاعران، نویسندگان و صنایع دست‌اَش (فرش قره باغ) نیز مشهور است. قره باغ شیکسته سی یکی از موغامهای آذربایجانی است که حنجره هر کسی نمی تواند تاب این موسیقی را بیاورد و ناچار تسلیم صدای انگشت شمار اساتید موسیقی آذربایجان می شود. بخاطر این پیشینه قوی است که عزیر حاجی بیگوف اولین آهنگساز دنیای شرق و بنیانگذار موسیقی مدرن در آذربایجان و اوپراهای مشدی عیباد (او اولماسین بو اولسون)، آرشین مال آلان و کوراوغلو از اهالی قره باغ می باشد. 

قره باغ و مرکز آن شوشا، خواستگاه شاعران بزرگی همچون ملا پناه واقف، ملا ولی ودادی،  میرزا حسن قره باغی، قاسم بیگ ذاکر و خورشیدبانو ناتوان و شاید صدها ادیب و شاعر تُرک می باشد که در تاریخ ادبیات آذربایجان جایگاه برجسته ای دارند.

درباره نمایشنامه نویسی و نویسنده رمان تاریخی، قره باغ نماینده برجسته ای همچون یوسوف چمن زمینلی دارد که پس از گذشت قریب یکصد سال از تحریر آثارش هنوز از پویایی و بدیع بودنشان کم نشده است.

در دورهٔ صفویه منطقه وسیع قره‌باغ در اختیار یکی از شاخه‌های ایل قاجار بود که به صورت خان نشینی اداره می شد. خان نشین قره باغ در دوران پناه خان و فرزندش ابراهیم خلیل خان در اوج قدرت بود. ابراهیم‌خلیل‌خان نه تنها بر قره‌باغ که بر ایروان، نخجوان و گنجه نیز حکم می راند. پس از تصرف آذربایجان شمال ارس توسط روسها ، روس‌ها برای توطئه های بعدی، اقدام به کوچاندن ارامنه از سایر مناطق به منطقه تحت تسلط خود شدند و مناطق مسلمان‌نشین ایروان و قره باغ را برای اسکان ارامنه تازه ‌وارد در نظر گرفتند. پس از جنگ‌های عثمانی و روسیه ارامنه مناطق شرقی امپراطوری عثمانی که همراه روس‌ها علیه عثمانیها وارد جنگ شده و پیروزیهایی بدست آورده بودند پس از عقب‌نشینی روس‌ها مجبور مهاجرت به داخل مرزهای روسیه شده و در ترکیب جمعیتی خان‌نشین ایروان و قره باغ به حد چشمگیری ارامنه بیشتر شدند جنگ جهانی اول و همسویی ارامنه با دول مسیحی علیه عثمانی و ایران (فجایع جیلولوق در اورمیه و سلماس و حملات آندرانیک به خوی) سبب شد تا ارامنه افراطی بتوانند در ایروان مسلمان نشین دولت ارمنستان تشکیل دهند و اعلام تشکیل این دولت همانا و ادعای ارضی علیه همسایگان همانا چرا که براساس هایدات (ارمنستان بزرگ) نواحی قره باغ، غرب آذربایجان، شرق آناطولی بایستی جزو امپراطوری ارمنی باشد.


توحید ملک زاده

الهام علی‌اف: اقدام نظامی علیه ارمنستان باعث پایان اشغال سی ساله قره باغ خواهد شد

 الهام علی اف، رئیس جمهوری آذربایجان گفته که اطیمنان دارد اقدام نظامی کشورش علیه ارمنستان باعث پایان دادن به «اشغال سی ساله» منطقه مورد مناقشه قره باغ خواهد شد.

درگیری هایی سنگین بین دو جمهوری سابق شوروی از صبح دیروز آغاز شده است.

رسانه های جمهوری آذربایجان گزارش کردند که آقای علی اف به شورای امنیت کشورش گفته که جمهوری آذربایجان به «راه حلی ناقص» برای مسئله قره باغ احتیاج ندارد و باید «بازگرداندن تمامیت ارضی» جمهوری آذربایجان را حل کند.

ترکیه اعلام کرده که در این درگیری ها از جمهوری آذربایجان حمایت می کند.

نخست وزیر ارمنستان هشدار داده که منطقه در آستانه جنگی تمام عیار است.

۱۳۹۹/۰۷/۰۶

الهام علی اف: ارمنستان کشوری است که اسلام هراسی جزو سیاست دولتی آن می باشد

 به گزارش قره باغ سسی، الهام علی اف رئیس جمهور آذربایجان در گفت و گو با تلوزیون اجتماعی، آذربایجان و رئال این کشور، دولت اشغالگر ارمنستان را ترویج دهنده ی اسلام هراسی توصیف کرد.

رئیس جمهوری آذربایجان در این خصوص گفت: 

"آذربایجان در زمینه همبستگی اسلامی بسیار فعال بوده است و در کشورمان در این خصوص مراسم‌های مختلفی برگزار شده است. ما همیشه سعی کرده ایم به کشورهای مسلمان کمک کنیم. در سازمانهای بین المللی همواره از منافع کشورهای مسلمان دفاع کرده ایم؛ هم در رای گیری ها و هم در زمان انتخاب ریاست دوره ای سازمان های بین المللی اگر کشور مسلمانی نامزد شود، حمایت کرده ایم. یعنی این همبستگی نه در حرف، بلکه در عمل باید باشد". 

"ما از کشورهایی بوده‌ایم که همیشه در عمل، همبستگی اسلامی را در سیاست خارجه خود اعمال کرده‌ایم. سخنرانی‌های من در خصوص سیاست خارجی نمود این ادعایم می‌باشد. روابط با کشورهای مسلمان اولویت آذربایجان است. چون ما بخشی از جهان اسلام هستیم. بیشترین حمایت‌ها از آذربایجان در سازمان ملل متحد توسط کشورهای مسلمان صورت گرفته است. سازمان همکاری اسلامی در خصوص مناقشه قره باغ کوهستانی نیز همیشه موضع صحیحی اتخاذ کرده است. آخرین نمونه آن را در جنگ تووز امسال دیدیم".

"به نزدیکی هر کشور مسلمانی با ارمنستان اشغالگر با حساسیت می‌نگریم؛ زیرا ارمنستان خاک ما را اشغال کرده است. کشورهای مسلمان باید بدانند که ارمنستان در اراضی اشغالی آذربایجان علیه آثار تاریخی، دینی و فرهنگی مرتکب تخریب‌گری و جنایت شده است. ببینید، مسجدهای ما در چه وضعی است؟ مگر در کشورهای مسلمان نمی‌دانند که ارامنه در مساجد نیمه تخریب شده‌ی ما حیوان و خوک و گاو نگه می‌دارند. آیا این توهین و تحقیر به جهان اسلام نیست؟ بنابراین مقامات سیاسی کشورهای جهان اسلام هنگام دیدار با مقامات ارمنی و هنگام دست دادن با آن‌ها که دستشان به خون آذربایجانی‌ها آغشته است، تصاویر مساجد ما در خاطرشان تصور گردد".

"ارمنستان کشوری است که اسلام هراسی جزو سیاست دولتی آن می‌باشد. آن‌ها فرزندانشان را در وضعیت نفرت به مسلمانان پرورش می‌دهند و بدین طریق درصدد ایجاد افراطی گری در ارامنه می‌شوند".